Powoli, ale zawsze naprzód. Kilka dni temu nareszcie ruszyło stojeden.org "Niecodziennik Niekulturalny" do którego to miałem okazję zrobić grafikę. Czasem zdarzy mi się coś zmontować ;). A od dzisiaj kontynuuje wraz z pastorem, twórcą stojeden prace nad kolejnym zakurzonym z lekka projektem. EMPART musi w końcu doczekać się jakiejś realizacji. Zrobiłem już wstępnie temat muzyczny i zagrzewam do boju "współemparciarza" żeby wszystko ładnie nam wyszło. Niedługo pierwsze ujęcia i szaleństwa przed obiektywem. Oby się udało ;)

Poszedłem na piwo. Sam. Lubię być sam. Czas leci powoli, spotykając się z kimkolwiek nie ma żadnych zobowiązań i powinności. Przychodzę kiedy chcę i wychodzę, kiedy uznam za stosowne. Nie muszę się o nic martwić, a jeśli zachodzi taka potrzeba, to zawsze można kogoś zahaczyć i sie z nim upodlić. Trafiłem do latarni, jak to zwykle bywa w piątkowe wieczory. Było już przed dwunastą, a wśrodku przywitał mnie przeciąg. Szybkie rzucenie okiem na garstkę ludzi porozrzucanych po kątach, bar, browar. Jestem jakby u siebie. Już nie pamiętam od ilu lat tu przychodzę. Ktoś pijany rzucił mi się na szyję, wita się, stara rozmawiać. Wiem to, bo rusza ustami i patrzy na mnie. Słów nie słyszę, to nie tylko przez hałas. Po chwili dochodzi do mnie, że to chyba było pytanie i wymaga ode mnie reakcji. Skupiam się. Bla bla bla, gadka szmatka o niczym. Siadam przy głośniku. Tutaj nikt ze mna rozmawiać nie będzie, nie chcę z nikim mówić. Nie chcę znowu słyszeć "co tam?" Nie dzisiaj. Chcę po prostu siedzieć, wypić piwo i odpłynąć. Jedno, drugie, kibel, trzecie… Jestem głęboko w swojej głowie. Relaksuję się. Czas, ludzie, wszystko dookoła płynie własnym rytmem. Nie ma już mnie. Jestem tak wygodnie i błogo niewidzialny.
Nagle podeszła i powiedziała:
-Nie wiem czy mnie pamiętasz, ale ja ciebie bardzo dobrze ;)
Szybka retrospekcja, przeglądam w myślach zdjęcia twarzy, zdarzeń… Jest.
– Aaa tak tak, jasne, że pamiętam.
Pojawia się jeszcze jedna, kolejna siedząca obok (nawet nie wiem kiedy się tam znalazla) szturcha mnie w ramię. O coś pyta. Wracam do żywych. Teraz już mogę, teraz już jestem przygotowany.
– Co tam?

Wykombinowałem, że najlepszym lekarstwem na brak kota jest drugi kot :) A, że nadarzyła się okazja…. Dzisiaj wreszcie dotarł do nas kolejny sierściuch, a w zasadzie sierściuszka. Młoda kotka Dharma. Wygląda jak kot kartuski, albo angielski. Wkrótce pewnie wrzuce kilka fot :)

A jutro kolejna bitwa o posadę. Tym razem w Kołobrzegu. Ciężko się stąd wyrwać…

http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=756583&server=vimeo.com&show_title=1&show_byline=1&show_portrait=0&color=&fullscreen=1

Straho feat. Pokahontaz – "Cyfroni" from przedmarancza on Vimeo.